เนินเขาสูงจากระดับน้ำทะเลประมาณ 2,000 ฟุต เป็นที่ประดิษฐานเจดีย์ พระธาตุคู่เมืองสงขลา ลักษณะก่ออิฐถือปูนทรงระฆังศิลปะสมัยทวาราวดี สันนิษฐานว่าสร้างในสมัยอาณาจักรนครศรีธรรมราช ต่อมาในปี พ.ศ. 2409 พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 4 โปรดเกล้าฯ พระราชทาน เงินหลวง 37 ชั่ง ให้เจ้าพระยาวิเชียรคีรี (เม่น) ทำการบูรณปฏิสังขรณ์ ให้สูงใหญ่กว่า ของเก่า และในครั้งนั้น ได้มี การสร้างคฤห์ไว้ที่ฐานพระเจดีย์ และในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2539 พระบาทสมเด็จพระมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร รัชกาลที่ 9 ทรงพระราชทานพระบรมสารีริกธาตุให้มา บรรจุใน องค์พระเจดีย์ทุกปีในเดือนตุลาคม จะมีงานพิธีห่มผ้าองค์พระเจดีย์ ประเพณี ตักบาตรเทโว และลากพระของสงขลา นอกจากนี้ด้านบนยังมีประภาคาร อาคารสำคัญที่สร้างขึ้นในสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 เริ่มสร้างเมื่อปี พ.ศ. 2439 โดยสมเด็จพระบรมวงศ์เธอกรมพระยา ดำรงราชานุภาพ โปรดให้กรมทหารเรือทำเครื่องหมายประดับประกอบตัวโคม อีกทั้งยังมีศาลาพระวิหารแดง สำหรับเป็นพลับพลาที่ประทับของรัชกาลที่ 4 แต่ยังคงสร้างค้างอยู่ต่อมา พ.ศ. 2432 รัชกาลที่ 5 เสด็จประพาสแหลมมลายู ถึงเมืองสงขลา พระองค์เสด็จ พระราชดำเนินขึ้นมานมัสการพระเจดีย์บนยอด เขาตังกวน มีพระราชศรัทธาโปรดเกล้าฯ ให้สร้างศาลาพระวิหารจนสำเร็จ ในเวลาต่อมา ลักษณะการก่อสร้างภายในเป็นเสามีช่องทางเดินทะลุถึงกัน แต่ละช่องมีขนาดเท่ากัน และเป็นแบบเดียวกัันทั้งหมด