วัดเก่าแก่ของจังหวัดสงขลาอายุกว่า 200 ปี สันนิษฐานว่าสร้างขึ้นสมัย รัตนโกสินทร์ตอนต้น โดยมีพระครูทิพวาสี (พรหมแก้ว) จากวัดท้ายยอมา ดำเนินการก่อสร้าง โดยชื่อของวัดมาจากในพื้นที่ดังกล่าวมีลักษณะยื่น ออกไป และมีต้นพ้ออยู่เป็นจำนวนมาก วัดแห่งนี้ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2431 โดยกรมศิลปากรได้ประกาศขึ้นทะเบียน โบราณสถาน เมื่อวันที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2545 จุดเด่นสำคัญคือ พระพุทธรูป ปางปรินิพพานที่ใหญ่ที่สุด ในประเทศไทย สร้างขึ้น เมื่อปี พ.ศ. 2537 ด้วยศิลปะ สมัยใหม่ลักษณะบรรทม ตะแคงเบื้องขวา หลับพระเนตร พระเศียรหนุน พระเขนย พระหัตถ์ซ้ายทอดทาบไปตามพระวรกาย พระหัตถ์ขวาวางหงาย อยู่ข้างพระเขนย พระบาทซ้ายทับซ้อนพระบาทขวา ส่วนของพระบาทมี ลวดลายภาพศิลปะของมงคล 108 ประการอันวิจิตร และสวยงาม นอกจากนี้ ยังมีปูชนียสถานที่สำคัญอย่าง พระอุโบสถ รูปแบบศิลปกรรมตามพระราชนิยม ในสมัยรัชกาลที่ 3 หอระฆัง ทรงสี่เหลี่ยมยอดพีรามิดก่ออิฐถือปูนประดับ ตกแต่งด้วยลวดลายปูนปั้น ลายพรรณพฤกษา และพระพุทธรูปปางมารวิชัย ที่มีชื่อว่า ‘สมเด็จเจ้าเกาะยอ’